Toyota verscheen onlangs met een compleet nieuwe Verso ten tonele, al is de gelijkenis met het vorige model opvallend groot. De nieuwe Japanse midi-MPV moet het in zijn segment onder meer de Renault Scénic lastig gaan maken. Zal dat gaan lukken?

In 2004 maakten we voor het eerst kennis met deze midi-MPV van Toyota. Toen droeg hij nog de naam ‘Corolla Verso’. Het tussenvoegsel ‘Corolla’ kwam een paar jaar geleden echter definitief te vervallen, waardoor Toyota’s midi-MPV echt werd losgeweekt van de hatchback.

Grotere wielbasis De nieuwe Verso heeft de Avensis als basis en heeft dientengevolge ook een grotere wielbasis dan voorheen. De hele koets groeide met zeven centimeter in de lengte en twee in de breedte. Al met al goed nieuws voor de inzittenden, want die hebben simpelweg meer ruimte dan in de vorige Verso. Desondanks houdt de ruimte op de derde zitrij nog altijd niet over, zelfs niet voor kinderen. Hoewel het Easy Flat-7-systeem met twee in de bodem verzonken stoelen mooi werkt, is het op de achterste zitrij behelpen met ruimte en licht. Dat laatste is een gevolg van de kleine achterste zijruiten.

Overigens is de Verso er maar in één carrosserievariant, terwijl concurrenten als Renault en Citroën een verlengde carrosserie voor hun zevenzitsversies aanbieden. Kijken we naar het interieur, dan maakt de Verso in eerste instantie niet echtindruk. Het oogt in de zakelijke zwartgrijze kleurstelling weliswaar allemaal heel strak, maar van een gezellige sfeer is zeker geen sprake. Daarnaast is er veel hard plastic gebruikt, waardoor het geheel ook een wat gedateerde indruk maakt. Jammer is ook dat de drie ronde klokken schuin in het midden van het dashboard zijn geplaatst. Wij hebben die toch het liefst gewoon recht in het blikveld staan.

De Verso mag dan qua materiaalgebruik en ontwerp niet de meest aansprekende werkplek hebben, alle bedieningsorganen zitten wel logisch en ergonomisch goed geplaatst. Al zijn de letters op de knopjes rond het kleurenschermpje in het midden niet heel duidelijk afleesbaar. Een arbotechnische misser van jewelste is evenwel de middenarmsteun: die is van keihard plastic en dat merk je al snel in de vorm van een pijnlijke elleboog.

Levendig blok

Toyota werkt nog niet met turbo’s voor zijn benzinemotoren en dus doet de Verso het met een relatief grote cilinderinhoud: 1,8 liter. Goed voor maar liefst 147 pk en 180 Nm. Een levendig en daardoor ook wat rumoerig blok, dat je voor de beste prestaties op toeren moet houden.

Met een testverbruik van 7,5 liter op elke 100 kilometer zit de Japanner iets meer dan een halve liter boven de fabrieksopgave en dat is alleszins acceptabel.

De Verso is een strak sturende auto, die de chauffeur sterk bij het rijden betrekt. Daarbij stuurt-ie niet eens heel direct of communicatief, maar gewoon goed en vertrouwenwekkend.

Het onderstel is een mooi compromis tussen stevig en comfortabel en ook het typische Versokwaaltje – een wiel liften in korte bochten – is aanwezig. De stoel kun je relatief laag zetten, waardoor je bijna vergeet met een midi-MPV onderweg te zijn. Daar word je wel weer aan herinnerd door de hoog geplaatste pook, waarmee je de soepel schakelende zesbak bedient.

Bron: autoweek.nl