Toyota’s GT86, een compromisloze sportauto in een wereld vol auto’s die alles tegelijk willen zijn. We testen deze hardcore TRD-versie. We hebben vier weken om te vertellen over de Toyota GT86 TRD. Deze eerste week wil ik niet gebruiken om de specificaties bijlangs te lopen of het hebben over de relatieve merites, maar om een pleidooi te houden voor het bestaan van deze kleine sportauto en waarom iedereen die er eentje ziet rijden moet applaudiseren langs de kant van de weg.

Antibeige
De afgelopen jaren zijn auto’s steeds saaier geworden. Door toenemende regeldruk wordt het silhouette van auto’s steeds minder spannend. Hardpoints worden bepaald door de verplichte ruimte tussen motorblok en motorkap, door zichtlijnen die aan richtlijnen moeten voldoen en de morele verplichting om 5 sterren in de crashtest te halen.

Bij de verkoop van auto’s is de belangrijkste kwaliteit waar naar gekeken wordt de bijtelling. Hoeveel kost het mij als ik in de auto van de zaak rondscheur? Als gevolg worden er steeds meer auto’s verkocht met kleine motortjes, met net voldoende vermogen om de kilo’s vooruit te slepen.

Oranje coupé

Alle merken willen auto’s bouwen met sportieve pretenties, het nodige comfort en zo veel mogelijk luxe en speeltjes per euro. Die auto’s bestellen we massaal in het zilvergrijs. Of zwart. Of wit als we echt gek willen doen.

De GT86 is een coupé. Een vorm auto die bijna niet meer verkocht wordt. De zogenaamde vijfdeurs coupé (uitgevonden door Mercedes) wel, maar dat is natuurlijk geen echte coupé. Toyota koos ervoor om samen met landgenoot Subaru een ouderwets tweedeurs sportautootje te bouwen. Waar je alleen iemand achterin krijgt als je zelf niet langer dan 1.75 bent.

Hij werd aan ons geleverd in het knaloranje. Omdat dat kan.

Heerlijk roffelen

Het motorblok is een ouderwetse 2 liter, 4 cilinder. Maar dan wel een boxer. Waarbij de cilinders tegenover elkaar liggen en heerlijk roffelen. Een 1.4 turbo had dezelfde prestaties kunnen leveren, met een lager verbruik. Maar niet met dezelfde instant-reactie op bewegingen van je rechtervoet. Niet zonder de chauffeur een stukje verder te verwijderen van het drama. De GT86 is dus een tegengif voor de immer meer beige wordende autovloot.

God is in the details.

Power to the people

De GT86 is in naam een verwijzing naar een legende uit de Toyota geschiedenis, de Corolla AE86. Een goedkope achterwielaangedreven auto die in het driftgekke Japan bijzonder populair werd. In de businessmeeting waarin de auto bedacht werd was de groep “jonge drifters” niet ter sprake gekomen. Net zo min als dat in Europa voor de 3 serie ooit gebeurd is.

Maar het volk eigende zich het sympathieke autootje toe. Dat erkend Toyota met de komst van de GT86. Een auto met achterwielaandrijving, een adequaat, maar niet overweldigend aantal pk en messcherpe besturing. Kudos gaan ook naar Toyota dat ze niet de retroroute bewandeld hebben en een gemoderniseerde versie van die AE86 gepend hebben. De GT86 mag z’n eigen archetype zijn.

Fast and furious

Ik ken weinig mensen die de Fast and furious films hoogtepunten van de cinema vinden. Toch ken ik wel heel veel mensen die ze gezien hebben. De kinderachtige stoerdoenerij, de auto’s met vleugels en spoilers, de sensatie van snelheid; als er nog iets van het jongetje dat met zijn auto’s speelde in ons leeft, dan doet die film ons herinneren aan de tijd dat we zelf het brrrrroemgeluid nog moesten maken.

De Toyota GT86 TRD brengt de zandbak weer heel dichtbij. Het kleine formaat helpt, maar het extreem lage onderstel, de taartschep onder de grille, de spoilers, de sideskirts, de kleur, het kleine stuurtje, de sportstoelen, de startknop, het klikklikklik van de pook. Allemachtig, ik ben weer 6 jaar oud! Wanneer heb jij dat voor het laatst gevoeld in je leaseauto?

Bron: bright.nl