De laadruimte van een bestelauto is standaard zo kaal als een vers opgeleverde nieuwbouwwoning. Daarom werd de Toyota Proace Compact duurtester voor ingebruikname eerst vakkundig ingericht en aangekleed. AutoWeek was erbij en doet verslag.

Kaalheid is geen schande, maar je hebt er zo weinig aan. Er is geen houvast, bedoel ik. Probeer maar eens een spanband aan de gladde zijwanden te klemmen: onmogelijk. Ja, er zijn sjorogen op de wagenbodem, maar die wil je met je lading toch niet beschadigen? Aankleden luidt dus het devies, waarmee direct hét argument is genoemd wat de bestelautobranche zo boeiend maakt: de auto zelf is standaard nooit af. En zomaar het eerste de beste aankleding erin gooien is er ook niet bij; gebruiker en verkoper moeten heel goed naar het gebruiksdoel van de auto kijken om tot de juiste keuzes te komen. Want die zijn er volop.

De Nederlandse Toyota-importeur loopt hierin zelfs voorop en heeft zich erg inventief getoond bij de ontwikkeling van het aankleedmateriaal. De Proace wordt hier namelijk als compleet ingerichte bus in de markt gezet zodat de klant er direct zijn klus mee kan klaren. Het moest op vele gebieden in feite zelf het wiel uitvinden, aangezien de Proace – geïntroduceerd in 2016 – een geheel nieuw product is. En niet alles wilde men overnemen van de Citroën Jumpy en PeugeotExpert. 

Stap 1: Comfort tussenwand

Een duurtestauto wordt uiteraard niet pasklaar gemaakt op het postuur van de gebruiker, maar voor de importeur was mijn lengte van 1,92 m wel een extra argument om de auto te laten voorzien van de ‘Comfort tussenwand’, zoals die vanaf € 310 in de accessoireprijslijst staat. Die wand heeft veel voordelen: hij is gebold, waardoor de cabine groter wordt en de stoelen wat verder naar achteren kunnen worden versteld. Daarnaast is hij gemaakt van zacht beklede kunststof en niet van staal. Daardoor gaat er minder warmte verloren, terwijl er tevens een geluiddempend effect vanuit gaat. Het enige nadeel is dat de laadruimte er iets kleiner van wordt. Maar dat is nu net de keuze die je zelf kunt maken.

De genoemde prijs is een schijntje wanneer je ziet hoeveel werk de montage ervan behelst. Beter gezegd: de demontage van de bestaande, stalen wand, omdat die bij de aankomst van de auto in Nederland vanwege de bpm-wetgeving deels met popnagels moet worden vastgezet. De fiscus wil te allen tijde voorkomen dat de gebruiker die (voor het grijze kenteken) verplichte wand verwijdert en maakt het werk dat daarvoor nodig is bewust zo lastig mogelijk. Miguel moet zes van die nagels uitboren en daarna nieuwe tapeinden aanbrengen om de nieuwe – want verplichte – breekbouten erin te kunnen aanbrengen. Als de tussenwand eruit is, kun je het interieur van de Proace van dashboard tot achterlichten in één blik vangen – een uniek moment. De tussenwand ligt inmiddels klaar voor montage, een klus voor twee man, die naar verhouding vlot is afgerond: schroeven en popnagels erin en klaar.

Stap 2: Zijwandbekleding

De deuren en zijwanden van de Proace worden standaard afgewerkt met panelen van board. Weinig hoogwaardig, zodat het de moeite loont om ze te laten vervangen door panelen van kunststof of, zoals in ons geval, 4 mm dik berkenhout. In de testauto is daarvoor een set nodig die als één van de zes mogelijkheden beschikbaar is (en die dus allemaal apart moesten worden ontworpen!), namelijk die van twee schuifdeuren en twee achterdeuren met ramen. De achterste zijpanelen, dus boven die wielkasten, worden voorzien van de handige lat-om-lat-betimmering; de berken latten worden koud in de carrosserie geschroefd. Geen zorgen om roest, er komt immers geen vocht bij, en de boel zit zo vast als een huis. Kosten van de gezamenlijke toevoegingen: € 885.

Stap 3: Vloer en betimmering wielkasten

Het lijkt een houten vloer. Gezellig, net als thuis? Schijn bedriegt, want het materiaal heet betonplex en is voor de gelegenheid uitgevoerd in bruin. Het is stroeve vloer, 9 mm dik, die heel wat lading kan behoeden voor wegschuiven. Er zijn doorlusgaten in verwerkt die naadloos over de sjorogen heen vallen. Ook hier geldt dat er net zoveel vloeren moesten worden ontwikkeld als er variaties zijn van de Toyota Proace: drie wagenlengtes plus een versie met dubbele cabine en dan is er nog keuze uit één of twee schuifdeuren en twee deuren of een grote klep achteraan.
De laatste fase van de werkzaamheden betreft de betimmering van de wielkasten; de bevestiging daarvan is een wetenschap op zich die we aan de meester overlaten… Kosten in ons geval: € 720. Al met al is, na ettelijke uurtjes vakkundig de- en monteren een keurig afgewerkte bestelauto ontstaan. Nu is hij écht af.

Bron: autoweek.nl