De eerste 100,000 KM

• 298.000 km
• 1 juni 2019

Laat ik beginnen met de keuze voor de Prius te verklaren. Ik rij door verandering van werk zo’n 60.000 kilometer per jaar. Een diesel lijkt dan voor de hand te liggen, echter is mijn ervaring dat de dieseltechniek omwille van het milieu (waar ik overigens niks op tegen heb) niet meer zo betrouwbaar is als, laat ik zeggen, rond de millenniumwissel. Roetfilters, egr-kleppen, injectoren zijn erg prijzige slijtagedelen geworden. Hortende, stotende, kwalmende diesels, noodloopprogramma’s: ik heb ze aan den lijve ondervonden. Daar had ik kort gezegd geen zin meer in.

Een vriend rijdt in een Lexus CT200h, en zei “Is een hybride niks voor jou?”. Ik had al een keer in zijn luxejapanner op knoopcellen proefgereden en ik moest toegeven: dat elektrisch wegglijden “had echt wel iets”. Zijn verhalen over van goedkope beurt naar goedkope beurt rijden en de betrouwbaarheid maakten dat ik me begon te oriënteren op Toyota. Die had ik nooit echt in overweging genomen. Ik keek naar diesels en de Toyota diesels zijn niet echt uitblinkers getuige de vele negatieve reviews (maar wel een BMW 318d kopen hè…). De CT200h was mij persoonlijk te klein en viel buiten budget. Ik heb in enkele Aurissen proefgereden en dat beviel prima, maar voor het vergelijk wilde ik toch ook wel een keer zo’n Prius uitproberen. Al was het maar voor de altijd aanwezige elektrische lendesteun.

Na wat speurwerk vond ik een geschikte Prius bij de dealer in Apeldoorn: prijs ok, kleur ok, opties ok, 6 maanden garantie inclusief (ook op slijtageonderdelen). Dealer gebeld, vooraf de prijstemperatuur gemeten, afspraak gemaakt, proefgereden en ik was verkocht. Zo’n Auris rijdt uitstekend, maar de Prius was voor mij “meer auto”. Groter, stiller, het voelde wat robuuster aan, het geluid bij het dichtdoen van het portier, je kent het wel.

Bij aanschaf had mijn auto net iets meer dan 208.000 kilometer gereden. Met het oog op mijn hoge jaarkilometrage en de daarmee gepaard gaande afschrijving wilde ik niet een hele jonge auto met weinig kilometers: in 2 jaar schiet je al gauw over de magische inruilgrens van 200.000 kilometer en je krijgt nog een oud ijzer-prijs. Dan liever niet teveel betalen bij aanschaf: economisch oprijden gaat sowieso wel lukken. Met de goede reputatie van Toyota, het half jaar garantie en de prima staat van de auto durfde ik deze stap wel aan. Onder de motorkap zag (en ziet) het er uit alsof de teller de 100.000 kilometer nog aan moet tikken. Schoon, vrij van glimmendmakende cockpitspray op de plastikdelen, het isolatiemateriaal in tact en zonder vlekken, franjes, scheuren of wat dan ook. Van binnen ook erg netjes; hooguit de middenarmsteun en de deurkaart van de bestuurder zijn iets smoezelig. Daar kan ik wel mee leven.

Dan nu de echte ervaringen. Hoe betrouwbaar, stil en zuinig is het nou allemaal? Zijn er ook negatieve zaken te melden?

Betrouwbaarheid:
Ik doe het meeste onderhoud aan mijn auto zelf en met 60.000 kilometer per jaar ben ik elk kwartaal wel aan de beurt. Buiten normaal onderhoud (olie, filters etc), en normale slijtage (remmen voorzijde bij 280.000 km, ruitenwissers) zijn er 3 zaken geweest die ik heb moeten repareren:
• Wat lampjes (kentekenverlichting, stadslicht)
• Afdekplaat onder de motorruimte; de klep voor de oliewissel is afgebroken door veroudering van het plastic. Vervanging is super duur en niet noodzakelijk; dus ik laat het even zo. Van de sloop is het onderdeel moeilijk te krijgen, maar ik hou het in de gaten.
• Remblok linksachter is verkant, scheef afgesleten en daardoor vroegtijdig overleden.
Dat was het.

Stil en zuinig:
Stil is de auto zeker qua motorlawaai. Ik gebruik ‘m het meest op de snelweg en bandenlawaai en omgevingslawaai blijft best goed buiten. Het wordt nooit een gepantserde Audi A8 met dubbel glas, maar voor het relatief dunne blik en al het eco-plastic aan de binnenzijde vind ik het voldoende stil aan boord.

Ik zit 95% op de snelweg, gebruik meestal de cruise control op 130 km/h en verbruik actueel gemiddeld 1:19 over de gehele verbruiksperiode (zomer en winter). Een uitschieter in de zomer van 1:22 is gelukt en bij wat harder opschieten (160+) kom ik uit op zo’n 1:15,5.
Het verbruik is wel erg weerstandsgevoelig. Bij regen en veel tegenwind zie je het verbruik stijgen naar 1:17. In de stad en in de provincie zal het allemaal best veel zuiniger kunnen, maar in mijn optiek is de Prius echt niet alleen maar geschikt voor regionaal of provinciaal gebruik.

Ik nader het einde van mijn verhaal. Ik wil nog enkele (in mijn optiek) “negatieve”, opvallende of verbeterpunten noemen. Om met de pluspunten te kunnen eindigen.

Negatief, opvallend of voor verbetering vatbaar:
• Door de vlakke voorruit zie je de verlichting van medeweggebruikers soms dubbel; het went, maar is in het begin een wat vreemde gewaarwording.
• Kaartupdate voor navigatie is duur; een tomtom aan de ruit is niet handig door de vlakke voorruit.
• Vlakke voorruit is lastig schoonmaken.
• Ik mis een knipperlichtautomaat (1x tippen, 3 x knipperen).
• Spiegels kunnen niet elektrisch ingeklapt worden (handig bij verblinding ’s nachts).
De laatste twee punten kunnen goed een optie zijn op duurdere uitvoeringen; van eerdere auto’s was ik er aan gewend c.q. had ik graag op mijn Prius gehad.

Tot slot de positieve zaken, bovenop de betrouwbaarheid, betaalbaarheid:
• De lendesteun voor de bestuurder (standaard). De stoelen zitten voor mij prima.
• De gedeelde achterruit is handig bij verblinding door achteropkomend verkeer.
• Een ruimte kofferbak en opbergvak onder de vloer.
• Het ontbreken van een cardantunnel, dus een goede bewegingsvrijheid op de achterbank.
• Veel ruimte tussen de achterbank en de voorstoelen en een goede instap bij de voeten voor de achterpassagiers.
• Handmatig dimmen van de achteruitkijkspiegel vind ik handiger dan automatisch

Binnenkort voer ik de 300.000km beurt uit en worden de remmen achter vervangen (dit is waarschijnlijk nog de eerste set). Ik verwacht geen bijzonderheden. Bij de vorige beurt was alles droog aan de onderzijde, roest niet aanwezig.

Ik had de Pius gekocht op rationele gronden (de “hoofd”-beslissing i.p.v “hart”-beslissing); ik wilde geen groot malheur meer; een auto die het altijd doet. Dat heeft hij helemaal waar gemaakt. Ik kan een Prius van harte aanbevelen.
Ik plan een update na de volgende 100.000 kilometer. Tot dan.

Bron: autoweek.nl